Ξενώνας – Μουσείο – Σκευοφυλάκιο – Εργαστήριο Συντήρησης Εικόνων
Μια σημαντικήκαι συνάμα ιστορική στιγμή της τοπικής Εκκλησίας της Ζακύνθου αποτελείη πάνδημη και μεγαλοπρεπής Εορτή των Εγκαινίων της Νέας Πτέρυγας της ΙεραςΑυτοκρατορικής Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου κατά την Κυριακή12 Νοεμβρίου του Σωτηρίου και Ιωβηλαίου ΄Ετους 2000, προεξάρχοντος τουΜακαριωτάτου Πάπα και Πατριάρχου Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής κ. Πέτρου Ζ΄, με την συμμετοχή δεκατεσσάρων Αρχιερέων-Εκπροσώπων των Πατριαρχείων,της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδος και λοιπών Εκκλησιών, αλλάκαι του Υπουργού Δικαιοσύνης κ. Μιχάλη Σταθόπουλου.
Το νέο κτίριο της Μονής δεναποτελεί απλώς μια κάποια επέκταση των ήδη απηρχαιωμένων μοναστικών καταλυμάτων, αλλά ταυτόχρονα και αρμονική παρέμβαση στην όλη οικιστική φυσιογνωμίατης πόλης μας. Αν μέχρι τώρα ο Ναός και το πυργοειδές μεγαλοπρεπές Καμπαναριότου Αγίου Διονυσίου υπήρξε σήμα κατατεθέν του νησιού, το συνολικού εμβαδού3.200 τ.μ. νέο περικαλλές οικοδόμημα, ενταγμένο καλαίσθητα στον ευαίσθητοπεριβάλλοντα χώρο, θα κοσμεί στο εξής την πόλη, χαρακτηρίζοντάς την λεπταίσθητα.
Η επέκταση αυτή, όνειρο και προσδοκίατων Ζακυνθίων από δεκαετίες, έλαβε σάρκα και οστά με την πρωτοβουλία και την ακοίμητη καθημερινή φροντίδα επί το έργον του Σεβασμιωτάτου ΜητροπολίτουΖακύνθου κ. Χρυσοστόμου, ο οποίος, ως επάξιος γόνος του νησιού,υπεραγαπά τον οικείο του χώρο και μάλιστα την ιστορική και πολυτίμητη Μονή του Πολιούχου Αγίου Διονυσίου του Θαυματουργού, στην αυλή της οποίας ανατράφηκε.
Το όλο εγχείρημα, προϋπολογισμού 600.000.000 δραχμών, χρηματοδοτήθηκε α) κατά το 1/5 από την ΠεριφέρειαΙόνιων Νησιών και β) το υπόλοιπο εξ ιδίων πόρων. Σύμφωνα με τον σχεδιασμό,το οικοδόμημα περικλείει αξιοπρεπή ξενώνα, νέα κελλιά των Μοναχών με στοιχειώδειςανθρώπινες ανέσεις, απλόχωρη Τράπεζα, άνετο Αρχονταρίκι, βοηθητικούς καιπολλούς απαραίτητους αποθηκευτικούς χώρους.
Κύριακαι πρωταρχικά περιλαμβάνει όμως ευρύχωρο Μουσείο-Σκευοφυλάκιο, μέσα στο οποίο ευπρεπίστηκαν καί φυλάσσονται ήδη, υπό τις σύγχρονες μουσειολογικές προδιαγραφές, τα πολλά και πολύτιμα κειμήλια της Αυτοκρατορικής Μονής Στροφάδων και Αγίου Διονυσίου, τα οποία μέχρι τώρα συνωστίζονταν, είτεστην αίθουσα ενός υποτυπώδους παλαιότερου μουσειακού χώρου, είτε φθείροντανανεπανόρθωτα σε υγρές αποθήκες, έρμαια του πανδαμάτορα Χρόνου και τηςΛήθης. Ήδη λειτουργεί υποδειγματικό Εργαστήριο ΣυντήρησηςΕικόνων.
Μετά από τις γνώριμες δαιδαλώδεις γραφειοκρατικές διαδικασίες, η Τελετή της θεμελίωσης του νέου κτιρίουπραγματοποιήθηκε το απόγευμα της 10ης Μαϊου 1998 από τον οικείο Μητροπολίτη,ο οποίος συγκινημένος υπογράμμισε την αναγκαιότητα για τη Μονή της ζωτικής αυτής επέκτασης κι ευχαρίστησε τον ΄Αγιο Προστάτη μας, που τον αξίωνε να ξεκινήσει το μεγαλόπνοο αυτό έργο.
Επίχρυσο Ευαγγέλιο.
Έργο Διαμαντή Μπάφα, 1812.
Νέο Μουσείο της Μονής.
Λεπτομέρεια από την Λιτανεία του Ι. Λειψάνου του Αγίου Διονυσίου.
Έργο Νικολάου Κουτούζη, 1766.
Νέο Μουσείο της Μονής.
Παρέστησαν άπαντες οι Πατέρες της Μονής με επικεφαλής τον ΚαθηγούμενοΑρχιμανδρίτη Διονύσιο Λιβέρη, το Ιερατείο του νησιού, οι τοπικές, πολιτικές καί στρατιωτικές Αρχές καί πλήθος Ζακυνθίων.
Εν τω μεταξύ η πρώτη φάση (γκρέμισμα των ξυλότυπων μετασεισμικών μοναστικώνπαραπηγμάτων κλπ) είχε αρχίσει με Αγιασμό από 11ης Ιανουαρίου του ίδιουέτους.
Παράλληλα, ανακαινίσθηκαν όλοι οι εναπομείναντες χώροι, ευπρεπίστηκανκαι κατέστησαν φιλικότατοι για τις λειτουργικές ανάγκες των Μοναχών αλλάκαι των πολυπληθών κατ’ έτος προσκυνητών, με επίκεντρο ένα Βαπτιστήριο,όπου, όσοι ενήλικες προετοιμάζονται <<πρός τό Φώτισμα>>, θα μπορούνάνετα πια, να χρησιμοποιούν με ευπρέπεια.
Στο πολύ σύντομο, σχετικά με τον όγκοκαί την διάσταση του έργου, διάστημα των δυόμιση χρόνων έχουμε τήν ιδιαίτερηΧάρη παρά Θεού να εισοδεύουμε, Κλήρος και Λαός, στο νέο αυτό απόκτηματης Ζακύνθου και της τοπικής Εκκλησίας.
Ως επίλογος στο σύντομο αυτόΧρονικό, θα ημπορούσε να επισημανθεί, ότι η αναστατική εργώδης προσπάθειατου Επισκόπου για την ωφέλεια της τοπικής Εκκλησίας δεν τερματίζεται εδώ.Παράλληλα με την κοινωνική του προσφορά, όλα τα Μοναστήρια του νησιούαποκαθίστανται σταδιακά στο <<αρχαίο κάλλος>> τους κι επανέρχονται σιγά-σιγά σε ημέρες ακμής, μετά από μια μακράμετασεισμική περίοδο εγκατάλειψης και φθοράς.
